Mrągowo na Pojezierzu Mazurskim

geo573/CC BY 3.0 DEED/https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/

Zapraszamy do Mrągowa. Odkryj urok tego historycznego miasta, które leży na obszarze dawnego pruskiego terytorium plemiennego.

REKLAMA

wiadomości

miasto

na sygnale

komunikacja

kultura

zdrowie

nieruchomości

biznes

Tego szukamy w Mrągowie

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Mrągowo praca, pogoda Mrągowo, Mrągowo, Mrągowo atrakcje, hotele Mrągowo, Mrągowo noclegi, spotted Mrągowo.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Mrągowie, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.

Początki lokacyjne Mrągowa związane są z działalnością osadniczą zakonu krzyżackiego z przełomu XIV i XV w., jednak już w 1348 r. istniała tutaj krzyżacka strażnica. Przedwojenne badania archeologiczne prowadzone przez uniwersytet królewiecki wykazały istnienie jeszcze wcześniejszej osady pruskiej na wyspie na jeziorze Czos (obecnie półwysep Ostrów). W latach 1404–1407 komtur bałgijski Johann von Sayn wydał przywilej lokacyjny na prawie chełmińskim. Odnowienie praw miejskich nastąpiło w 1444 r. Przez wieki Mrągowo było głównie ośrodkiem rzemieślniczo-handlowym, organizując m.in. jarmark na św. Marcina (11 listopada, od 1513 r. na św. Mikołaja – 6 grudnia), jednak nie pełniło funkcji administracyjnych, gdyż do końca XVIII i początku XIX w. siedziba starostwa znajdowała się w pobliskim Szestnie. Miasto stopniowo ulegało polonizacji, a już w 1485 r. proboszcz Stanisław był Polakiem. Po 1525 r. Mrągowo należało do Prus Książęcych, nosząc polską nazwę Ządzbork lub Ządźbork.

W wyniku ogromnego pożaru 24 czerwca 1698 r. zniszczono ponad 130 budynków. Podczas odbudowy wprowadzono nowe założenie urbanistyczne, poszerzając i prostując ulice, oraz utworzono obiekty o jednakowej wysokości. Od 1719 r. miasto pełniło funkcje garnizonowe, a w XVIII w. rozwijała się dzielnica rzemieślnicza przy ówczesnej ulicy Ogrodowej (obecnej Roosevelta).

W XIX wieku Mrągowo doświadczyło zarówno germanizacji, jak i awansu, częściowo kosztem pobliskiego Szestna. W 1818 r. utworzono powiat ządzborski, a w 1822 r. kolejny wielki pożar zniszczył 50% zabudowy, stając się pretekstem do modernizacji i rozbudowy miasta. W 1825 r. oddano do użytku nowy ratusz, który mieścił także starostwo i sąd. Różnorodne grupy, w tym Żydzi i rosyjscy staroobrzędowcy z Wojnowa i Margrabowej (Olecka), włączały się w życie miasta, które przyciągało także katolików z Warmii; dla nich w 1859 r. wzniesiono nowy kościół. W 1875 r. populacja wynosiła 3321 osób, a w 1890 r. – 3562, w tym 250 katolików i 115 Żydów. Wzrost ludności korespondował z rozwojem gospodarczym, a miasto nadal pełniło funkcje garnizonowe. W 1887 r. uruchomiono wąskotorową kolejkę do Kętrzyna (Rastemborka), a w 1888 r. linię normalnotorową do Czerwonki i Rucianego. W 1911 r. stacja stała się węzłem kolejowym po otwarciu linii do Orzysza, a w 1915 r. przedłużonej do Ełku. Gazownia miejska ruszyła w 1889 r., a kanalizacja i wodociągi w 1900 r. W 1903 r. powstały nowa szkoła i szpital, a w 1913 r. – starostwo. Duży wpływ na rozwój miasta miał Herman Jaenike, burmistrz w latach ok. 1885–1918.

Po wyniku plebiscytu w listopadzie 1920 r. Ządzbork pozostał w granicach Niemiec. W latach dwudziestych XX wieku nastąpił okres intensywnych inwestycji, obejmujących budowę szkół, hoteli i domów mieszkalnych. W 1939 r. populacja miasta sięgnęła 9880 mieszkańców. Okres nazistowski w Niemczech charakteryzował się represjami wobec mniejszości, szczególnie Polaków i Żydów. W czasie II wojny światowej, w mieście i jego okolicach funkcjonowały obozy jeńców wojennych.

27 stycznia 1945 r. Armia Radziecka wkroczyła do miasta, powodując zniszczenia na poziomie 20%, głównie w rejonie starówki. Niemniej Ządzbork zachował się jako jeden z lepiej zachowanych zespołów architektonicznych z okresu przełomu XIX i XX wieku w regionie. Od połowy 1945 r. rozpoczęto proces wysiedlania ludności niemieckiej, zastępując ją przesiedleńcami z Wileńszczyzny i osadnikami z Polski centralnej. W 1947 r. Komisja Zmiany Nazw Miejscowości zdecydowała o zmianie nazwy Ządzbork (Ządźbork) na Mrągowo, upamiętniając w ten sposób Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza – pastora, językoznawcę i działacza polskiego z przełomu XVIII i XIX wieku, pochodzącego z Olsztynka. Obecnie Mrągowo stanowi jeden z najważniejszych ośrodków turystycznych na Mazurach, słynąc również z organizowanego od 1982 r. festiwalu Piknik Country. Od 1999 r. pełni funkcję stolicy powiatu w województwie warmińsko-mazurskim.